S_ueroglugil&58
25.06.2007, 22:28
1994-1995 sezonuydu, Takım Ağrı ya maça gidecek, lakin kasada 5 krş. yok..! zaten kasada yok..! Başkan İstanbulda, aradım “-Oradan ayarlayın bende yok…” dedi. her zamanki gibi sağ olsun Sivasspor un emektarlarından, Çimento Fb. Servis yapan Hacı ağabeyi bulduk. “-Aslansın, Yamansın…söz yol paranı önümüzdeki maç hasılatından veririz..!” “-Olmaz kardeşim, o kadar yolun mazotunu karşılayacak param yok…” dedi. Gittim Belediye başkanına… Yalvar yakar, Vatan, Millet, Sakarya… derken kopardık mazotu… Belediye garajına çektik otobüsü depo ful… iyide dönüşte ne yapacağız..? Oradaki saha amiri hayatta ise doğrular… “-Yeter kardeşim verdik yaa, daha ne istiyorsun..?” Usta dönüşte ne yaparız, hele gardaş sen bir varil de dönüş için ver…” Sağ olsunlar Sivasspor sevgisi onlarda da varmış, nasılsa başkan verin dedi..! gidiş için, dönüş için demedi… verin anasını satayım…” deyince bayram ettik.
İyide, Yatak parası ? Yemek Parası ne olacak ? Elimize geçmez akçe makbuzla, kapı kapı para dilendik… Sarhoş İbo derlerdi lakabına o arkadaşla az koşmadık bu yollarda..! Neyse, Kiminden borç, kiminden bağış zor güç yatak ve yemek parası topladık. Normalde maçtan 2 gün önce gitmemiz gerekirken, biz ancak Cuma günü yola çıktık, Sağ olsunlar O zamanki takım da ki çocuklarda, o sezon çok özverili oynamışlardı… Maç kadrosu kısıtlı… 1 yedek kaleci, olmak üzere toplam 15 sporcu, bir malzemeci, Yönetici olarak ben ve Antrenör… yardımcısı da yoktu… Şoförümüz bile tekti… yani anlayacağınız Allaha emanet gitmiştik. Cumartesi oraya gittik. Ogün öğleden sonra karlı sahanın dışında biraz idman yaptılar… Gerek otelde çalışanlar, gerekse stadın çevresindekiler bizi rahat yeneceklerini söylüyorlardı. Gece parasızlıktan hoca ile aynı odada kaldık. Bu maçı almamız zor… lakin bir beraberlik takıma iyi moral olur.. dedik.
Takım sahaya çıktı türbündeki Ağrılı taraftarın aleyhimize tezahüratı ve o sezon Ağrıda oynayan ismini vermek istemiyorum, Sivaslı M.. isimli sporcunun bizim sporculara küfürlü ve sportmenlik dışı hareketleri, 0-0 biten ilk yarıdan sonra, 2. yarıya çıkarken çocukları adeta kamçıladı. İlk yarıdaki yoğun Ağrıspor baskısı 2. yarıda da devam ediyordu. Ancak bizim çocuklar fauller karşısında bile yılmadan direniyorlardı. Sanırım 65. dakikaydı Sivas lı o sporcu nun, bizim çocuklardan birine e yaptığı bir kasti faulden kazanılan serbest vuruşu, Ali Kemal sporcumuz karlı ve buzlu sahada sert bir vuruşla topu filelere gönderdi. 5-6 dakika Ağrı kendini toparlayamadı, seyircinin küfürleri, sporcularının agresif hareketleri, daha da yoğunlaştı. Maçın normal sürensin bitmesine 5 dakika kala, Bizim hoca Barış isminde yedekteki genç bir sporcuyu oyuna alacaktı, yanına çağırdı…”-Bak oğlum, işte sana fırsat… tek başına santranı orada oynayacaksın, geri gelme, senin yüzünden gol yemeyelim. Gençsin, güçlüsün, sana top attıklarında al topu sağa sola kaçır, vakit kazan…” Ali Kemal i oyundan alıp yerine Barışı sahaya sürdük… Artık uzatmalar oynanıyor… Kimimiz dua ediyor, kimimiz gözlerini kapattı, kimisi arkasını dönmüş bekliyor… Ağrı tek kale oynuyor, bizse resmen boğuşuyoruz… birden uzun bir top santrada bekleyen Barış ın önüne düştü… bizim çocuklar bağırmaya başladı..”-Koş Barış kooooş… tek başınasın… kooooş..” Ne Ağrı sporlu sporcuların koşacak. Nede bizimkilerin yardıma gidecek hali kalmamış… gözler barışta ve Ağrının kalecisinde… Barış ceza sahasına daha girmeden ileriye çıkmış olan kalecinin üstünden aşırtma bir vuruşla topu filelere gönderdi. Bizler tam sevinecekken, barış o golün verdiği coşku ile Ağrı nın türbününün önüne gitip eliyle şöyle Oley dergibi, nasıl yaptık misal bir hareket çekti. Türbün karıştı saha karıştı… hakem santrayı yaptırır yaptırmaz, maçı bitirdi.
Soyunma odasına zor kaçtık. Çocuklar doğru dürüst sevinemeden, apar topar otobüse bindik… Ağrının dışına kadar polis eskortları ile çıktık. Sonra bizi Ağrının 20 km dışında polisiler yeniden durdurdu. “-Malum, terör davası… maçın gözlemcisi ile şu üç hakemi Erzurum a kadar götürün… sevap…”dediler. Onları da yanımız aldık.
Sivas tan maçın skorunu şerhler arsından sormuşlar…2-0 dediklerinde yenildik sanmışlar. Kimse inanamadı…
İyide, Yatak parası ? Yemek Parası ne olacak ? Elimize geçmez akçe makbuzla, kapı kapı para dilendik… Sarhoş İbo derlerdi lakabına o arkadaşla az koşmadık bu yollarda..! Neyse, Kiminden borç, kiminden bağış zor güç yatak ve yemek parası topladık. Normalde maçtan 2 gün önce gitmemiz gerekirken, biz ancak Cuma günü yola çıktık, Sağ olsunlar O zamanki takım da ki çocuklarda, o sezon çok özverili oynamışlardı… Maç kadrosu kısıtlı… 1 yedek kaleci, olmak üzere toplam 15 sporcu, bir malzemeci, Yönetici olarak ben ve Antrenör… yardımcısı da yoktu… Şoförümüz bile tekti… yani anlayacağınız Allaha emanet gitmiştik. Cumartesi oraya gittik. Ogün öğleden sonra karlı sahanın dışında biraz idman yaptılar… Gerek otelde çalışanlar, gerekse stadın çevresindekiler bizi rahat yeneceklerini söylüyorlardı. Gece parasızlıktan hoca ile aynı odada kaldık. Bu maçı almamız zor… lakin bir beraberlik takıma iyi moral olur.. dedik.
Takım sahaya çıktı türbündeki Ağrılı taraftarın aleyhimize tezahüratı ve o sezon Ağrıda oynayan ismini vermek istemiyorum, Sivaslı M.. isimli sporcunun bizim sporculara küfürlü ve sportmenlik dışı hareketleri, 0-0 biten ilk yarıdan sonra, 2. yarıya çıkarken çocukları adeta kamçıladı. İlk yarıdaki yoğun Ağrıspor baskısı 2. yarıda da devam ediyordu. Ancak bizim çocuklar fauller karşısında bile yılmadan direniyorlardı. Sanırım 65. dakikaydı Sivas lı o sporcu nun, bizim çocuklardan birine e yaptığı bir kasti faulden kazanılan serbest vuruşu, Ali Kemal sporcumuz karlı ve buzlu sahada sert bir vuruşla topu filelere gönderdi. 5-6 dakika Ağrı kendini toparlayamadı, seyircinin küfürleri, sporcularının agresif hareketleri, daha da yoğunlaştı. Maçın normal sürensin bitmesine 5 dakika kala, Bizim hoca Barış isminde yedekteki genç bir sporcuyu oyuna alacaktı, yanına çağırdı…”-Bak oğlum, işte sana fırsat… tek başına santranı orada oynayacaksın, geri gelme, senin yüzünden gol yemeyelim. Gençsin, güçlüsün, sana top attıklarında al topu sağa sola kaçır, vakit kazan…” Ali Kemal i oyundan alıp yerine Barışı sahaya sürdük… Artık uzatmalar oynanıyor… Kimimiz dua ediyor, kimimiz gözlerini kapattı, kimisi arkasını dönmüş bekliyor… Ağrı tek kale oynuyor, bizse resmen boğuşuyoruz… birden uzun bir top santrada bekleyen Barış ın önüne düştü… bizim çocuklar bağırmaya başladı..”-Koş Barış kooooş… tek başınasın… kooooş..” Ne Ağrı sporlu sporcuların koşacak. Nede bizimkilerin yardıma gidecek hali kalmamış… gözler barışta ve Ağrının kalecisinde… Barış ceza sahasına daha girmeden ileriye çıkmış olan kalecinin üstünden aşırtma bir vuruşla topu filelere gönderdi. Bizler tam sevinecekken, barış o golün verdiği coşku ile Ağrı nın türbününün önüne gitip eliyle şöyle Oley dergibi, nasıl yaptık misal bir hareket çekti. Türbün karıştı saha karıştı… hakem santrayı yaptırır yaptırmaz, maçı bitirdi.
Soyunma odasına zor kaçtık. Çocuklar doğru dürüst sevinemeden, apar topar otobüse bindik… Ağrının dışına kadar polis eskortları ile çıktık. Sonra bizi Ağrının 20 km dışında polisiler yeniden durdurdu. “-Malum, terör davası… maçın gözlemcisi ile şu üç hakemi Erzurum a kadar götürün… sevap…”dediler. Onları da yanımız aldık.
Sivas tan maçın skorunu şerhler arsından sormuşlar…2-0 dediklerinde yenildik sanmışlar. Kimse inanamadı…