-->: BİR DEMET ŞİİR
AŞK
bunca gün ah bunca gün
görmeyi seni böyle kırılgan böyle yakın
nasıl öderim neyle öderim?
uyandı kana susamış
ilk baharı koruların
çıkıyor tilkiler inlerinden
çiylerini içiyor yılanlar
ve ben gidiyorum seninle yapraklarda
çamlar ve sessizlik arasında
sorarak kendime nasıl ne zaman
ödeyeceğim diye şu bahtımı.
bütün gördüklerim içinde,
yalnız sensin hep görmek istediğim
dokunduğum herşey içinde
senin tenindir hep dokunmak istediğim:
seviyorum senin portakal kahkahanı
hoşlanıyorum uykudaki görüntünden.
ne yapmalıyım sevgilim sevdiceğim
bilmiyorum nasıl sever başkaları
eskiden nasıl severlerdi
yaşıyorum bakarak severek seni
aşk tabiatımdır benim.
her ikindi dahada hoşuma gidiyorsun.
nerde o? hep bunu soruyorum
kaybolduğunda gözlerin
nekadar geç kaldı! düşünüp inciniyorum
yoksul aptal kasvetli duyuyorum kendimi
geliyorsun sen bir esintisin
şeftali ağaçlarından uçan.
bu yüzden seviyorum seni bu yüzden değil
o kadar neden var ki o kadar az
böyle olmalı aşk
kuşatan_genel
üzgün_müthiş
bayraklarla donanmış_yaslı
yıldızlar gibi çiçek açan
bir öpüş kadar ölçüsüz.
|