[efe058]

Ey Azrail sen mi geldin?...

Ey Azrail! Bilirim, bu sözlerim çok yersiz,
Neden böyle ansızın, geliverdin habersiz?
Ne olurdu üç beş yıl, önce haber verseydin.
Hiç değilse rüyama bir kerecik girseydin.

Aşk, meşk, derken, dünyadan bir türlü kopamadım.
Senden özür dilerim, hazırlık yapamadım.
Görüyorsun yanımda, ne valiz var, ne bavul.
Uykum öyle ağır ki; ne zil duydum, ne davul.

Yaşım yetmiş olsa da, gör ki; fıkır fıkırım.
Bu cümbüşlü âlemi, ben nasıl bırakırım?
Hani bir söz vardır ya; "Yaş yetmiş, işi bitmiş"
İnan ki, bu bir yalan, bunu diyen halt etmiş
Ey Azrail! Dur biraz, sana yalvarıyorum.
Yasal haklarım için; avukat arıyorum.
Hayallerim, düşlerim, yarım kalan işlerim.
Estetik yapılacak, daha burnum, dişlerim;

Elli yaşımda ancak, voleyi vurabildim.
Hortumlar sayesinde holdingi kurabildim.
Gerçi ucuza verdim, şerefin kilosunu
Ama böyle kazandım, şu uçak filosunu.

Ey Azrail! Ne olur bozulmasın pazarım.
Sana şöyle yüklüce, bir çek bile yazarım
Şu masmavi havuzlu sarayıma baksana.
O daracık mezarda yazık olmaz mı bana?

Bazen çoluk çocuğa, içimden kızıyorum.
Ölmemi bekliyorlar, inan ki seziyorum
Arkamdan göstermelik, iki damla gözyaşı.
Bir de şöyle büyükçe, yaldızlı mezar taşı.

Tahmin ediyorum ki; mevlit okuturlar.
Ortalığı birazcık gül suyu kokuturlar.
Araya reklam konur; bir ilahi aryası.
Mevlit bitince başlar dedi-kodu furyası.

Etlerim, kemiklerim didik didik edilir
Ben az gelirsem eğer köklerime gidilir
Ey Azrail! İnan ki, hazırlığım yok daha,
Hele şu din konusu, çok karışık bir saha

Bazı büyük abiler, köşeleri tuttular
İrtica diye diye, beni de korkuttular.
İlahiyat adına; ekranda iki kaçık
Kimlerin kuklaları oldukları apaçık
Alim zalim karıştı, renkleri seçilmiyor.
Velisiz kaldı sokak; deliden geçilmiyor.
Bu cennet kervanına, kocabaşlar dahiller.
Tuz bozulmuş, ne yapsın bizim gibi cahiller?

Henüz daha gündemde ne oruç var, ne zekat.
Ne kuranla tanıştım, ne de kıldım bir rekat
Gönül desen, henüz genç, daha haccım duruyor.
Nerde bir taze görsem kalbim küt küt vuruyor.

Edemedim bir türlü, şu nefsimi terbiye.
Ortalıkta ne görsem; tutturuyor ver diye.
Ey Azrail! Bilirim, gelince beklemezsin.
Tükenen vadelere saniye eklemezsin.

Bu satırlar boş geçen, bir ömrün hikayesi.
İbret alanlar için, son pişmanlığın sesi.
Bilmem ki bir duvarda bu mütevazı çaba;
Bir küçücük pencere açacak mı acaba?..