[Engin58]

İstanbul'un Fethi

İstanbul'un fethi ne kudsî emeldi,
Hayâli bile onun dünyâdan güzeldi.
Bu hislerle cenkeden erin imdâdına
Arş-ı âlâdan saf saf nice melek geldi.

Koşuştu yerde ayak, gökteyse kanatlar,
Cûş u hurûşa geldi o kişneyen atlar,
Askerler aşk u şevkle can vermeye atlar,
O kutlu günde ölmek ne hoş bir eceldi.

Azmiyle Türk askeri tarihe şân verdi,
Peygamber müjdesinin uğruna cân verdi,
Cenkedenlere yâ Râb ne itmînân verdi!
O meydanda savaşmak dünyâya bedeldi.

Girmek muhâl olunca Bizans'a aradan,
Fâtih Sultan gemiler yürüttü karadan.
Tüm ordu bildi bunu: 'Bizledir Yaradan.'
Artık ufuk aydınlık, zafer müstakbeldi.

Her kim görmüşse dedi: '' Hayâl mi gördüğüm?
Nasıl çözüldü Bizans denilen kördüğüm? ''
Yezdân aşkına toplar patlayınca güm güm,
Geçilmez zannedilen o surları deldi.

Elli üç günde hak oldu sekiz asrlık rüyâ,
Mü'minin kılıcıyla dize geldi dünyâ,
Öyle müthiş sanattı ki feth-i mübîn, gûyâ
Nef'î'den bir kaside Bâkî'den gazeldi.

Fahri Kaplan