[Tuffy]

İçimde tüketemediğim bir umut war hala...
Sanki birazdan anahaber bültenlerinde sondakika diye açıklayıp ;
Başkanınız ölmedi hadi sivas kes ağlamayı , davullar çalın , düğünler edin bayramlar kılın bugünü , ağlamayın , karalar bağlamayın sizin mucize gününüz bugün diyecekler diye gözümü kırpmadan sabırsızlıkla ama kederin ve acizliğin pençesinde öylece oturup elimden bir şey gelmeden bağıramadan çağıramadan , yakıştıramadığım için ona ölümü ağlamadan , henüz hazır hissetmediğim için kendimi ayrılığa dövünmeden sadece bekliyorum ve çok çaresizim...
Üzülüyorum vefasızlığa kızıyorum aynı ülkeyi paylaştığım insanlara
Ve soruyorum sizlere böylemi bitmeli
BENCE BİTMEDİ...