Gardaş Sen Sivas’ın Neresindensin

[EyüphanAydın]

SEN MAVİYE ÇALAN
Kondu beyaz martılar sayfana
Bir çiçek açtı ucunda kalemimin
rüzgarlar kovdu uykularımızı
Sevgi yağmurlarıyla ıslandı
kelimeler
süzülürken sevinç gözyaşları gözlerinden
Yaşam şiir olup dolmuşsa yüreğine
´´Yazmak´´ yaşamaktır..
yaşamaksa aşk

Alabildiğine mavinin içinde bir şair
Alabildiğine mavinin içinde
Sanki âşık gibiydi,
Ölümüne uçuyordu martılar
Aşkının ölümüne maviliğinde.
Her seferinde haykırdılar aşklarını,
Mavi gözyaşları bile martının...
Geceleri gemilere fener ışıltısıydı
Gündüzleri istanbul´a
aşkını anlattı,
mavisini,
Kayalıklardaki deniz kızlarına...

Seni sevdiğim gibi
martılarda gözlerini seviyorum,
saçlarını, güneşli bakışlarını seviyorum
Bakışların mavi, yeşil, kırmızı,
siyah ya da kahverengi gibi
Hep güzel bakıyor.
Yok mu şu beni sana çaresiz kılan gülüşün,
yalnızlığımı gideren sözlerin
beyaz kuşlar gibi sayfalara
martıların gözleri gibi
Varlığından habersiz yürüyordum
Kadıköy de sahilde
Beyoğlu´nda yaşlı bir kemancının yanında
Gözümde seneler, dudağımda eski şarkılar
Gece limanda yıkılmamak için zorlandım
Şarhoştum yaşamak için sebepler üretiyordum kendimce
Korkarım gözlerine her bakışımda eriyeceğim
Aldığın gibi yüreğimi çoğalacağım



sen maviye çalan
bir martı gibisin.
Dünyanın en hassas,
en tatlı martısı.
süzülüyorsun,kanatlarını çırparken
senle çırpınan sevda dolu yüreğime

[EyüphanAydın]

Dost Dersin, Candan Öte Seversin

Dost Dersin, Candan Öte Seversin

Dost dersin, candan öte seversin
Arada bir de olsa sohbetini istersin
Gün gelir acı bir kahvesini içersin
Dost dersin, candan öte seversin

Bazen sırlarını sadece ona verirsin
O üzüldüğünde gözyaşını dökersin
Sevincinde ise beraberce gülersin
Dost dersin, candan öte seversin

Üzüldüğü zaman ona teselli olursun
Anasına ana, babasına baba dersin
Gerektiğinde Fizan'a dahi gidersin
Dost dersin, candan öte seversin

Siyahii yine hüzünlü düşünür oldu
Aklına dost bildiği insanları koydu
Derdini dumanla çiğerine doldurdu
Dost dedi ama nafile, nerden bileydi

[EyüphanAydın]

AŞK

Sen sabahlar ve şafaklar kadar güzelsin
sen ülkemin yaz geceleri gibisin
saadetten haber getiren atlı kapını çaldığında
beni unutma
ah! saklı gülüm
sen hem zor hem güzelsin
şiirlerimin ılıklığında açılmalısın
sana burada veriyorum hayata ayrılan buseyi
sen memleketim kadar güzelsin
ve güzel kal

N.Hikmet

[EyüphanAydın]

Yaprak Dökümü

elli bin şiir roman filan okudum yaprak dökümünü anlatır
elli bin filim seyrettim yaprakların dökümünü gösterir
elli bin kere gördüm yaprak dökümünü
düşüşlerini sürünüşlerini çürüyüşlerini yaprakların
elli bin kere duydum ölü hışırtılarını kunduramın altında
avucumda ve parmaklarımın ucunda
ama yaprak dökümüne rastlamak yine de burar içimi
hele bulvarlarda yaprak dökümüne
hele kestaneyseler
hele çocuklar geçiyorsa oralardan
hele güneşliyse hava
hele iyi bir haber almışsam o gün dostluk üstüne
hele o gün sancımıyorsa yüreğim
hele sevdiğimin beni sevdiğine inanıyorsam o gün
hele o gün insanlarla ve kendimle aram iyiyse yaprak
dökümüne rastlamak burar içimi
hele bulvarlarla yaprak dökümüne
hele kestaneyseler.

[EyüphanAydın]

Bir Sevgili ARIYORUM

Gercekten sevecek
Yalan nedir bilmeyecek
Umutlarimi yikmayacak
Bir sevgili ariyorum

Ümitlerimi verebilecegim
Derdimi anlatabilecegim
Ondan baskasini sevemiyecegim
Bir Sevgili ariyorum

Bir gün olsun umutlarimi kirmayacak
Her an beni düsünüp anacak
Gercekten beni sevip özleyecek
Bir Sevgili ariyorum


SENI ARIYORUM ASKIM
SENI ARIYORUM BIRTANEM
SENI ARIYORUM _ _ _ _ _ !!!!!!

[EyüphanAydın]

ANLATTIKCA KIS VURUYOR SATIRLARIMA,
ANLATTIKCA USUYOR ;ANLATIKCA ISINIYOR YUREGIM.
BUGUN SARDUNYALARIMDA ACMADI..
BELKIDE KUSKUN RENKLERE
ELLERIMDE GUNAH GIBI YASAYAMADIKLARIM
SENSIZ SOLUYORUM ANLIYACAGIN
MAVI MAVI ÖLUYORUM
DUYUYORMUSUN ORADAMISIN
SEVDIM BEN SENI SEVDIM
YANARAK YIKILARAK AKLIMA HERGILDIGINDE AGLAYARAK....
ÖLUMUNE SEVDIM BEN ÖLUMUNE...................

[EyüphanAydın]

GÜNAYDIN her seher açan al gülüm
GÜNAYDIN visale yürünen yolum,
GÜNAYDIN ağzımda en tatlı
Mukaddes üç harfli hecem

GÜNAYDIN vatanım kentim bucağım
GÜNAYDIN şefkatli ana kucağım
GÜNAYDIN sevgiyle yanan ocağım
Sevdamı tüttüren bacam

GÜNAYDIN şiryanda her an atanım
GÜNAYDIN aşk ile doğup batanım
GÜNAYDIN saflığı mesken tutanım
Karlı dağlardaki yücem

GÜNAYDIN sevincim kederde vayım
GÜNAYDIN şelale besleyen çayım
GÜNAYDIN buluta girmeyen Ay’ım
En parlakyıldızlı gecem

GÜNAYDIN baharım şimşek çakışlım
GÜNAYDIN yüreği sevda nakışlım
GÜNAYDIN can parem kahve
Gönül ülkemdeki racam GÜNAYDIN

GÜNAYDIN dünyanın en melek yüzü
GÜNAYDIN içimde dinmeyen sızı,
GÜNAYDIN Derviş’in yemyeşil gözü,
Gönlümün sultanı benim GÜNAYDIN

[EyüphanAydın]

Yine seni siirlerle anlatmaya calisdim
Yine beceremedim
Yine seni anlatacak sözleri bulamadim
Yine seni anlatacak sözleri ararken
Yine hayallerde kendimi buldum
Yine o hayallerde seninle bulusurken
Yine senin sevdigin gibi gülümsedim
Yine hayallerde sana elimi uzattim
Yine elimi uzattigim anda kayboldun
Yine sadece hayallerde kaldin
Yine gözlerim doldu ve basimi egdim
Yine sensiz caresiz bir haldeyim
Yine seni delicesine özlemekteyim

[EyüphanAydın]

BEN SANA VURGUNDUM SEN BİLMİYORDUN

Sen beni üzüyor, incitiyordun,
Ben sana kırgındım, sen bilmiyordun.
Kalbimi kırıyor, acıtıyordun,
Ben sana dargındım, sen bilmiyordun.

Gitmek istiyordum, gitme diyordun,
Beni karanlığa itme diyordun,
Eşkıya kalbime hükmediyordun,
Herkesten farkındım, sen bilmiyordun.

Bir yavuz hırsızdın, dikleniyordun,
Sustukça, sabrıma yükleniyordun,
Sen hiç beklemiyor, bekleniyordun,
Ben sana yorgundum, sen bilmiyordun.

Sen yangın çıkarır, ben söndürürdüm,
Sevmesem, dünyanı ters döndürürdüm;
Seni sürüm sürüm süründürürdüm,
Ben senin korkundum, sen bilmiyordun.

Sen bana günahtın, sen bana yasak,
Helale uzaktı düştüğüm tuzak;
Ben sana tutkundum, ben sana tutsak,
Ben sana sürgündüm, sen bilmiyordun.

Sen benim uykumu kahreden korkum,
Sen zehir zemberek, sen zehir zakkum;
Sen benim cezamdın, ben sana mahkûm,
Ben sana vurgundum, sen bilmiyordun…



Cemal SAFİ

[EyüphanAydın]

MERHABA İSTANBUL'UM

Bu benim dünyaya ilk gelişim,
Yıkarak saltanatını koca Fatih’in.
Kundakla kefen arasında bir gün,
İstanbul, İstanbul deyişim.

Merhaba Kızkulesi, merhaba Eyüp Sultan,
Kanlıca, Şehremini merhaba...


Bir İstanbul esiyor çocukluğumdan,
Ekşi bozalı, Arnavut kaldırımları lâpâ lâpâ.
Yuşa’dan mı okunur o ezanlar, Hırka-i Şerif’ten mi?
Komşularımız kaptanlar, malta taşlı ikindilerden kalan.
Hâlâ o beyaz gergeflerde mi?
Bir tarihi gömmüşler Karacaahmet’inde Üsküdar’ın,
Sanki çarşaflı kadınlar mercan terliklerinde unutulan.
Duyûn-u Umumiye emeklisi faytonlar,
Hâlâ bir sonbahar Acıbadem’de,
Cuma selamlıklarından beri saraylılar.

Merhaba Beylerbeyi, merhaba Sultan Selim,
Merhaba iki gözüm İstanbul’um, merhaba...

Aşı boyası sokaklarında ne mevsimler eskimiş,
Sakalsız saçlar kestirdiğim ince boncuklu berber dükkanları.
Kapalıçarşı Bakırcılar, lâcivert mayıslarda köprü altları,
Ve Boğaziçi’nde Şirket-i Hayriye duman duman..


Nerdesin o İstanbul, nerdesin...
Hani çıkrık seslerinde mehtapları dinlediğim,
Mediha teyzelerin leylâk bahçeleri,
Büyükbabamın Kuvay-ı Milliye hikâyeleri.
Hani tahta tekerlekli arabalarım.
Hani bayram yerlerinde unutulan asude çocukluğum.


Gene bir başka İstanbul’du bir zamanlar kafesli ıtırlarıyla,
Beyaz başörtülerin lâvanta çiçekli öğleden sonralarında ıslanan.
Açılır kapanır iskemlelerinde uzun çarşının,
İstanbul’u taşırdı bakır siniler.
Sultaniyegâhtan bir hıdrellez mesiresi,
Sessiz sadâkat şarkıları söylerdi.
Haliç vapurlarında söz kesilmiş tazeler.


Hey yavrum hey...
Burunbahçe dalyanında İstanbul’u çekerlerdi denizden,
Islatmadan...
Kaç bayram mendili geçmişti elimden çeyiz sandıklarının.
Bütün uykularını koynuma alıp uyurdum İstanbul’un.
Rüyalarımda hâlâ o günahlar uyanır,
Hiç geçemediğim sokaklarında işlenen.


Merhaba Sultanahmet, Yerebatan merhaba...
Merhaba iki gözüm İstanbul’um merhaba,
Merhaba efendim, merhaba...



Sadri Alışık