Gardaş Sen Sivas’ın Neresindensin

[KARAMAN]

Mektup geldi aylar sonra anamdan
“Çok gittin be oğul, gel!” diye yazmış.
“Bir an huzur bulamadım yaramdan,
Dertlerim çağlayan sel, ” diye yazmış.

Bilemezsin seni özledim ne çok
Hasretin sinemi yaralayan ok
Gelirim demiştin hâlâ haber yok
Hiç değilse haber sal, diye yazmış.

Perişan halimi ederim beyan
Yarasın içimde özlem kanayan
Dayanamam, deme sabreyle, dayan!
Anladım, çıkmaz bu yol, diye yazmış.

Geçti ömür bitmez azap, çileyle
İş başa ermedi kinle, hileyle
Kimi günahını sattı kileyle
Kimi de mümin kul, diye yazmış.

Kolay kolay belli etmez rengini
Yüze güler, içten kurar fendini
İnsanoğlu en çok sever kendini
Dikkat et! aldatır, dil diye yazmış.

Unut çocuklukta kurduğun düşü
Alın teri yemeklerin en hoşu
Hayat menziline ermeyen koşu
Ömürse; derilmeyen gül, diye yazmış.

Nasıl olur deme, oluyor işte
Tırnağın kazancı eriyor dişte
Kaybetme kendini olmayan düşte
Ara saadeti, bul diye yazmış.

Kötü işte eğri yolda didinme
Tanı, tutmayanı sırdaş edinme
Çiğ süt emmiş, insana çok güvenme
Dost kim, düşman kim, bil diye yazmış.

Harap vatanda her güzel yerimiz
Ne ölümüz rahat, ne de dirimiz
Vurdumduymazlık hiç çıkmaz kirimiz
Gözlere serpilmiş kül, diye yazmış.

Zengin bilmez fukaranın halinden
Emer can, kanını, gelse elinden
Kendini bunların koru şerrinden
Haklıysa, güçsüzle ol diye yazmış.

Dünya fâni hiç kimseyi kondurmaz
Dert bindiği dalı kırar, ondurmaz
Bedavaya kimse bala bandırmaz
Zehir olmasın ha! bal diye yazmış.

Açgözlünün gözü fakir aşında
Akbaba misali döner başında
Bir karar ver, iyi düşün taşında
Toplama sonradan nal, diye yazmış.

Herkes düşer rızkı için yollara
Kimi satılır it gibi yallara
Kimi de kul olur, âdi kullara
Olanlardan ibret al diye yazmış.

Sözlerim altındır, sakın unutma!
Haksızın elinden ölsen de tutma
Helal kazancına haramı katma
Haram yeme de tek, öl, diye yazmış,.

Olur evin, yurdun inan ki viran
Her yüze güleni sanırsan yâran
Önderin Muhammed, rehberin Kur’an
Bozulama hep öyle kal, diye yazmış.

Bak oğul! Sen…sen ol! doğrudan şaşma
Düz de olsa ağyar yolundan aşma
Meçhulse, menzilin, nâfile koşma
Gülmesin haline el, diye yazmış.

“Kanıma Cemre düştü” Adlı kitabımdan…

www.kadirkaraman.com

[Arif Coşkun]

Çokgüzelllllllll 10 puan. Teşekkürler duygu yüklü bir şiir.

[CEVIK]

GARDAŞ KALEMİNE SAĞLIK BU ŞİİR BENİ AĞLATII

ŞİİR LERİ COOK SEVERİM HELE KONUSUNDA ANA VARSA

ANA GİBİ YAR BULUNMAZ

[CEVIK]

ANAYURDUM ÖKSÜZ AĞLAR


Gülü mahzun bülbül terki diyarda,
Ana yurdum öksüz ağlar ay! anam.
Haber yoktur hastalarda, sağlarda,
Ciğerlerim yara bağlar vay! anam.

Rafa kalktı düğün, davul, zurnalar,
Sitem etmiş su vermiyor kurnalar,
Yazılardan göç göç oldu turnalar,
Kara yasta yüce dağlar hey! anam.

Duygularım dağarcıkta basılı,
Kış gelen de bütün yollar kesili,
Öksüzoğlan kar altında küsülü,
Çığlığıyla düşer çığ/lar oy! anam.

Viran oldu taş duvarlı yapılar,
Muhannetlik ta nisanda tipiler,
Kilitlendi eli açık kapılar,
Yele gitti sarı tığ/lar zay anam.

Eyerledi şu zamane fendini,
Deli taylar dağa vurdu kendini,
Tohma çayı yine taştı bendini,
Bir hâl oldu hüzün çağlar ey! anam.

Der ilhami halkı ekmek peşinde,
Şehre gitti kimi derdi döşünde,
Bulamıyor huzur dahi düşünde,
Kuruldu bir kere ağ/lar duy! anam.

[KARAMAN]

Sevgili Çevik Hemşerim,
ilgin ve şiir için teşekkür ederim...

[son yıgıdo]

gardaş valla zor tuttum kendimi aglamamak için yanlız olsam aglardım da neyse bisürü insan var eline koluna saglık ne iyi ettinde yazdın bu güzel ve duygulu şiiri valla yüregim buruktu köyde anam geldi aklımasana tekrar taşekkür ederim saygılar TONUSLU İRFAN GÖKTAŞ

[alimo58]

süper abi helal olsun

[extrasivas]

bide sen vur tam olsun boyle icli yazilar yazilirmi yaww

[burcum]

Küçük Bahadır'ın hikayesi buda
Bahtı kara Bahadır'ın hikayesi buda
O depremin öksüz bıraktığı bir çok çocuktan biri
Annesi babası ve ablasını kaybetmiş
Geriye kalan tek umut dolu yeşil gözleri

[burcum]

Geriye kalan tek umut dolu yeşil gözleri
Ve sığınacağı tek kucak
Kendisi gibi herşeyini kaybetmiş olan anneannesi
Artık uyurken bir tülbentin kokusuydu
Sadece annesinden geriye kalan
Ve artık kulaklarında işitemediği ninnisiydi
Ölümü bilmeyen çocuk aklıyla düşündüğü
Bir gün geri dönermiydi acaba
Tülbentteki kokusu bitmeden
Bir gün geri gelip yine o sıcak elini
Başına koyup sevebilirmiydi
Ama kimse diyemedi
Hiç kimse ona annesinin
Yıldızların gökyüzünü kaplayıp yere indiği bir gecede
Ruhunu teslim ettiğini söyleyemedi
Bir gün büyüdüğünde bu günleri düşünüp
Neden ben diye sorduğunda kendi kendine
En mantıklı cevabı verebilecek sağlıklı mantıklı
Ve okumuş bir delikanlı oluverecekti
Kötü günler geride kalacak kötülükler unutulacak
Ama yapılan iyilikler gün gibi aşikar olacaktı
Belkide baktığında dünden bu güne olan hayatına
Bir anne kaybedip birçok anne kazanmış olduğunu görecekti
Onun bir annesi yoktu artık
Ama ona anneannesinin kucağında annelik yapacak birçok anne
Ve ona görünmeden babalık yapacak birçok baba olmalıydı
Ve en korkulu rüyalarında sıçradığında uykusundan anne diye
Başucunda birçok anne ve baba bulmalıydı.